Memo-Marfa

Gözlerini kapat… Marfa’nın geniş çöl ufkundasın, gökyüzü yavaşça pembeye dönerken serin sabah esintisi tenine değiyor. Bu sessizlikte ilk hissettiğin şey, hafif şekerli mandalina ve portakal çiçeği patlaması; sanki kalınca bir sabah hikayesinin başlangıcı gibi. 

Birazdan orta katmana adım atıyorsun: manolya ve ylang‑ylang zarif bir ikili gibi etrafını sarıyor. Agave’nin hafif yeşil dokusu, bu çiçeklere çöl bitkisinin sessiz gücünü katıyor.

Finalde ise sıcak bir battaniye gibi sarılıyorsun: vanilya, sandal ve sedirin kremamsı odunsu dokusu, miskin zarif sarhoşluğu… Bütün koku, tenine yakın ama kalıcı, batık altın gibi parıldayan bir iz bırakıyor.